- تاریخچه
- عملیات نظامی
- تلفات
- فرماندهان
- خروج نیروهای نظامی
- يادداشت‌ها
- پيوست‌ها
- پی‌نوشت‌ها
- جُستارهای وابسته
- سرچشمه‌ها
- پيوند به بيرون
[ناتو] [جنگ در افغانستان]
ناتو در افغانستان (به انگلیسی: NATO in Afghanistan)، اصطلاحی است که اشاره به حضور نیروهای نظامی ناتو در افغانستان دارد. نیروهای بین‌المللی اعزامی به افغانستان، تحت سرپرستی ناتو، که «نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت» (آیساف) (به‌انگلیسی: International Security Assistance Force (ISAF)) نامیده می‌شود[۱]، در ۲۰ دسامبر ۲۰۰۱ به‌موجب قطعنامهٔ ۱۳۸۶ شورای امنیت سازمان ملل متحد، پدید آمد. سپس، ناتو برای اولین‌بار، در سال ٢٠٠٣ میلادی، نیروهای نظامی خود را در سراسر افغانستان مستقر کرد[٢].
نیروهای آیساف متشکل از نیروهایی از کشورهای ایالات متحده، بریتانیا، کانادا، استرالیا، نیوزیلند، آلمان، فرانسه، مجارستان، ایتالیا، اسپانیا، ترکیه، لهستان، پرتغال، رومانی، کرواسی، گرجستان، دانمارک، بلژیک، جمهوری چک، نروژ، بلغارستان، کره جنوبی، اسلواکی، آلبانی، جمهوری آذربایجان، اسلوونی، سنگاپور و السالوادور است.[٣]
[↑] تاریخچه
در پی حمله القاعده به رهبری اسامه بن لادن به نیویورک و واشنگتن در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ و هشدار جورج دبلیو بوش رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا به گروه طالبان مبنی بر اخراج گروه تروریستی القاعده از افغانستان و خودداری طالبان از پذیرش خواست ایالات متحده آمریکا، در ۷ اکتبر ۲۰۰۱ میلادی، فرمان حمله به افغانستان صادر شد.
به‌دنبال این فرمان، جنگ افغانستان توسط نیروهای ایالات متحده آمریکا با نام رسمی عملیات بلندمدت آزادی (به انگلیسی: Operation Enduring Freedom) آغاز شد و در ۲۰ دسامبر ۲۰۰۱ میلادی، بر اساس قطعنامهٔ ۱۳۸۶ شورای امنیت سازمان ملل متحد، «نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت» (آیساف) ایجاد شد.[نیروهای یاری امنیتی یا آیساف (ISAF) براساس توافقات کنفرانس بن آلمان و با تایید شورای امنیت سازمان ملل متحد به وجود آمد. هدف از ایجاد این نیروها در ابتدا کمک به دولت انتقالی افغانستان برای تامین امنیت کابل و اطراف آن بود.]
در ابتدا آیساف مسئولیت برقراری امنیت را در کابل و مناطق اطراف آن در برابر طالبان، القاعده و دیگر جنگ‌جویان برعهده داشت تا زمینه‌ها را برای استقرار دولت انتقالی افغانستان به ریاست حامد کرزی آماده کند. پیمان اتلانتیک شمالی ناتو، در یازدهم آگست ۲۰۰۳، فرماندهی نیروهای آیساف را در افغانستان به عهده گرفت و بدین ترتیب گردش دوره‌ای شش ماهه رهبری آیساف به پایان رسید. ناتو مسئولیت رهبری، هماهنگی و برنامه‌ریزی آیساف را به عهده گرفت و بعد از آن فرماندهان آیساف را هم ناتو مشخص کرد و مراکز فرماندهی آن را در افغانستان ساخت.
گفته می‌شود که هدف از انتقال فرماندهی آیساف به ناتو این بود که جستجو برای کشور جدید هر شش ماه جهت بدست گرفتن فرماندهی آیساف کار پر چالش شده بود.[*]
در اکتبر ۲۰۰۳، شورای امنیت سازمان ملل اجازهٔ گسترش محدودهٔ مأموریت آیساف به کل افغانستان را صادر نمود و متعاقباً آیساف در چهار مرحله، منطقهٔ تحت مأموریتش را به کل افغانستان تعمیم داد.[سازمان ملل متحد، ماموریت آیساف را در قطعنامه گسترش داد و زمینه مساعد شد تا این ماموریت ناتو به سرتاسر افغانستان توسعه بیابد.]
از سال ۲۰۰۶، آیساف مشغول عملیات‌های نظامی سهمگین در جنوب افغانستان شده است، گرایشی که در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ نیز ادامه پیدا کرد. حملات علیه آیساف در سایر مناطق افغانستان نیز در حال افزایش است.[در سال ۲۰۰۶ ناتو با به‌دست گرفتن گروه بازسازی ولایتی قندوز ماموریت آیساف را برای نخستین‌بار به فراتر کابل انتقال داد.]
سهمناکی نبردهایی که کشورهایی مختلف با آن روبه‌رو می‌شدند تفاوت‌های فاحشی داشته‌است؛ به گونه‌ای که ایالات متحده، بریتانیا و کانادا متحمل بیشترین میزان تلفات در عملیات‌های سهمگین نظامی شده‌اند و سایر کشورهای شرکت‌کننده متحمل تلفات بسیار کمتری شده‌اند.
[↑] عملیات نظامی
[↑] تلفات
[↑] فرماندهان
[↑] خروج نیروهای نظامی
[۴]
[۵]
[٦]
[٧]
[٨]
[۹]
[۱٠]
[۱۱]
[۱٢]
[۱٣]
[۱۴]
[۱۵]
[۱٦]
[۱٧]
[۱٨]
[۱۹]
[٢٠]
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزاده کابلی برشتۀ تحرير درآمده است.
[↑] پيوست‌ها
پيوست ۱:
پيوست ٢:
پيوست ۳:
پيوست ۴:
پيوست ۵:
پيوست ۶:
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- رجوع شود به مقالۀ «آیساف» در دانشنامۀ آریانا
[٢]- NATO in Afghanistan: Security and Development, This site is managed by the U.S. Department of State.[٣]-
[۴]-
[۵]-
[٦]-
[٧]-
[٨]-
[۹]-
[۱٠]-
[۱۱]-
[۱٢]-
[۱٣]-
[۱۴]-
[۱۵]-
[۱٦]-
[۱٧]-
[۱٨]-
[۱۹]-
[٢٠]-
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□
□
□
□
[↑] پيوند به بیرون
□ [۱ ٢ ٣ ۴ ۵ ٦ ٧ ٨ ٩ ۱٠ ۱۱ ۱٢ ۱٣ ۱۴ ۱۵ ۱٦ ۱٧ ۱٨ ۱۹ ٢٠]
