فهرست مندرجاتهواپیماهای کمکی آمریکا به ارتش افغانستان
- کمک به‌دردنخور
- هواپیماهای کوچک و پروازهای طولانی
- پرنده‌های آهنین روسی
- هزینه بالای آموزش
- خلبان دختر
- ۵۰۰ هواپیمای جنگی افغانستان
- خلبانان افغان و شوق پرواز
- يادداشت‌ها
- پی‌نوشت‌ها
- جُستارهای وابسته
- سرچشمه‌ها
[قبل] [بعد]
شانزده هواپیمای نظامی کمکی آمریکا به ارتش افغانستان به دلیل «کهنگی و فرسودگی» زمین‌گیر شده‌اند. خرید و انتقال این هواپیماهای سی - ۲۷ به افغانستان، شش صد میلیون دلار هزینه برداشته است.
مصرف این هواپیما در پروازی به طول یک ساعت پنج هزار دلار آمریکایی بود
مقام‌های دولت افغانستان می‌گویند با زمین‌گیر شدن این هواپیماها، ارتش در حمل و نقل سربازان و تدارکات با مشکل روبه‌رو شده و هم‌اکنون هیچ هواپیمای حمل و نقل، بال ثابت ندارد.
[↑] کمک به‌دردنخور
بیشتر این هواپیماها پس از یک سال پرواز و برخی هم بدون هیچ‌گونه استفاده‌ای در داخل افغانستان، زمین‌گیر شده‌اند و حالا آهن پاره‌های کهنه به‌حساب می‌آیند.
مقام‌های افغان می‌گویند درخواست کرده‌اند که آمریکایی‌ها این «کمک به‌دردنخور» را با خود ببرند تا فضای فرودگاه از آن‌ها تخلیه شود.
ژنرال عبدالوهاب وردک فرمانده نیروی هوایی افغانستان می‌گوید که انتظار نداشت «هواپیماهای فرسوده و ترمیم‌شده» به ارتش افغانستان داده شود.
وردک افزود:«متأسفانه این طیاره‌ها ناکام بود. وقت ما ضایع شد، انرژی و اقتصاد ما مصرف شد. خلبان و مهندسانی را که برای این هواپیماها آموزش دادیم نتیجه‌اش صفر بود و هیچ دستاوردی نداشت.»
فرمانده نیروی هوایی افغانستان می‌گوید که انتظار نداشت «هواپیماهای فرسوده و ترمیم‌شده» به ارتش افغانستان کمک شود
او در ادامه می‌گوید که مصرف پرواز این هواپیماهای ساخت مشترک ایتالیا-آمریکا نیز زیاد بود: «این هواپیماها گنجایش ۶۲ نفر را داشتند، اما مصرف آن در پروازی به‌طول یک ساعت پنج هزار دالر آمریکایی بود که این مصرف از توان اردوی افغانستان بالا است.»
ارتش آمریکا پیش از این اعلام کرده بود که قرارداد خرید این هواپیماها را با شرکت ایتالیایی «الینا» فسخ کرده است.
این شرکت از مجموع ۲۰ هواپیمای سی - ۲۷، شانزده فروند آن را به افغانستان انتقال داده و قرار بود چهار فروند دیگر را نیز تا اواسط امسال انتقال دهد.
[↑] هواپیماهای کوچک و پروازهای طولانی
اکنون ارتش افغانستان از هواپیماهای کوچکی استفاده می‌کند که گنجایش هشت نفر را دارد. تعداد این هواپیماها که سی ۲۰۸ نام دارد به ۲۶ فروند می‌رسد.
این هواپیماها در اصل برای پروازهای آموزشی در فاصله‌های کوتاه، ساخته شده اما به‌دلیل نبود هواپیماهای بزرگ از سر ناچاری به مسیرهای طولانی به ماموریت فرستاده می‌شوند.
در یکی از این هواپیماها، ما به پایگاه هوایی شیندند، مرکز آموزشی خلبانان افغان، سفر کردیم. هواپیما مسیر هوایی یک و نیم ساعته تا شیندند را در مدت سه ساعت طی کرد. این هواپیما به‌دلیل کمبود اکسیژن در ارتفاع پائین پرواز و سبک بودن وزن آن سبب مى‌گردید تا در برابر جریان باد به‌شدت تکان بخورد.
خلبانان افغان می‌گویند در مسیر طولانی انتخاب دیگری جز این ندارند. نجیب‌الله حبیب‌زی گفت: «این هواپیماها برای آموزش هستند. افغانستان کشور کوهستانی بوده که با این نوع هواپیما در ارتفاع زیاد پرواز نمی‌شود، زیرا با کمبود آکسیجن روبه‌رو می‌شویم و مقاومت آن در مقابل جریان باد نیز کم است.»
نبود هواپیماهای بزرگ حمل و نقل باعث شده که برای انتقال سربازانی که در مناطق دورافتاده افغانستان خدمت می‌کنند از این نوع هواپیما استفاده شود.
یک افسر ارتش که خواست نامی از وی برده نشود، گفت: «مسیر زمینی برای سربازان خطرناک و برای انتقال هوایی آنان امکانات نیست برای همین تعدادی زیادی از سربازان و افسران برای یکسال با خانواده‌های‌شان دیدار نمی‌توانند» بکنند.
[↑] پرنده‌های آهنین روسی
نظامیان افغان می‌گویند که هلیکوپترهای روسی، آشناترین پرنده‌های آهنین با آسمان افغانستان است و سال‌ها است در این کشور استفاده می‌شوند. چندین نسل از این هلیکوپترها جنگ و صلح را در افغانستان تجربه کرده‌اند و صدها فروند سقوط کرده‌اند.
اکنون ۶۵ فروند هلیکوپتر نوع می ۱۷ روسی در اختیار ارتش افغانستان است. قدرت‌الله یکی از خلبانان افغان می‌گوید که نیروی هوایی و جغرافیاى افغانستان با این پرنده‌ها بیشتر آشنایی دارند.
او گفت: «هلیکوپترهای می ۱۷ با ظرفیت انتقال ۲۴ سرنشین در مناطق کوهستانی کاربرد خوبی دارند.»
ارتش افغانستان صاحب چند فروند هلیکوپتر جنگی می ۳۵ نیز است ولی هنوز برای حمایت از نیروی زمینی با مشکل روبه‌رو است. فرماندهان ارتش می‌گویند که آن‌ها نیاز جدی به هلیکوپترهای جنگی دارند تا از کاروان‌ها و عملیات‌های ارتش حمایت هوایی کنند.
شش هلیکوپتر کوچک ام-دی نیز تازه به افغانستان کمک شده که برای آموزش خلبانان افغان در پایگاه هوایی شیندند مورد استفاده قرار می‌گیرند. این چرخبال توانایی نشست در مناطق کم‌عرض و مرتفع و حتی بر بام ساختمان‌ها را دارا هستند.
[↑] هزینه بالای آموزش
ارتش افغانستان برنامه دارد تا پایان سال جاری میلادی ۷۰ درصد نیروی هوایی خود را از نظر آموزش خلبانان، هواپیماهای حمل و نقل و هلیکوپتر تکمیل کند.
افغانستان در نظر دارد تا سال ۲۰۱۷ میلادی حدود چهارصد خلبان جوان را برای ارتش ملی افغانستان آموزش دهد.
پایگاه هوایی شیندند واقع در ولایت هرات در غرب افغانستان مرکز اصلی آموزش خلبانان توسط مربیان آمریکایی و ناتو است.
قبل از این خلبانان افغان در آمریکا آموزش می‌دیدند که به گفته فرمانده نیروی هوایی ارتش، آموزش هر خلبان یک میلیون و ۲۰۰ هزار دلار هزینه داشت ولی اکنون این هزینه در داخل افغانستان به ۲۰۰ هزار کاهش یافته است.
از خلبانانی که به آمریکا اعزام شدند حدود ده تن آنان بعد از پایان دوره آموزشی به افغانستان باز نگشتند و درخواست پناهندگی دادند.
خلبانان جوان ۱۸ ماه زبان انگلیسی می‌آموزند و بعد سایر مهارت‌ها را. ژنرال شمس‌الله فرمانده پایگاه هوایی شیندند می‌گوید که «آموزش این پیلوت‌های افغان با معیارهای ناتو برابر است.»
[↑] خلبان دختر
دختران جوان افغان نیز اکنون به صف خلبانان پیوسته‌اند. آنان می‌گویند که پرواز در آسمان بیکران برای‌شان حس و حالی ویژه‌ای دارد. پرواز بر آسمان کشوری که هم‌جنسان‌شان را با چادری (برقع) می‌بینند.
صفیه فیروزی یکی از این خلبانان گفت: «در کشوری که زنان نمی‌توانستند از خانه بیرون بیایند و درس بخوانند؛ حال می‌توانند خلبان شوند و پرواز کنند. خیلی خوشم که به‌عنوان یک دختر افغان در داخل افغانستان خلبان می‌شوم.»
نیلوفر رحمانی، نخستین خلبان دختر افغان است که پس از سه دهه جنگ دوره آموزشی را طی کرده و به تنهایی پرواز می‌کند.
[↑] ۵۰۰ هواپیمای جنگی افغانستان
خش نیروی هوایی ارتش افغانستان اکنون فاقد هواپیماهای جت و رادار است. سخنگوی نیروهای آیساف اعلام کرده که آمریکا در نظر دارد حدود بیست هواپیمای جنگی در اختیار افغانستان قرار دهد که هنوز جزئیات بیشتر در این زمینه در دست نیست.
کارشناسان نظامی می‌گویند که نیروهای هوایی افغانستان در سال‌های ۱۳۶۷ تا ۱۳۶۹ خورشیدی در سطح منطقه ممتاز بود.
آمار دقیقی از آخرین تعداد هواپیماهاى نظامى افغانستان قبل از به‌قدرت رسیدن مجاهدین در دست نیست. محمد بیرونى محقق افغان مقیم دنمارک در این باره می‌گوید که پیش از سرنگونی حکومت دکتر نجیب‌الله، افغانستان پنجصد هواپیمای جنگی داشت.
او گفت: «در دهه هشتاد میلادی شوروی‌ها قوای هوایی افغانستان را توسعه دادند و سه صد فروند جت جنگی به افغانستان دادند. علاوه بر آن افغانستان صاحب ۴۵ فروند شکاری میک ۲۱ بود. شصت جنگنده بمب‌افگن داشت. در حدود ۱۵۰ هلیکوپتر تهاجمی و چند منظوره داشت و صاحب ده‌ها هواپیمای ترانسپورتی بود.»
اکنون یکی از اولویت‌های دولت افغانستان احیای مجدد نیروهای هوایی است. چند روز پیش دولت صد میلیون دلار بودجه را براى خرید ۵ هواپیمای آنتونوف تصویب کرد.
گزارش‌های دردست است که رئیس جمهور کرزی در سفر هند خواستار کمک هند برای تجهیز نیروهای هوایی و به‌خصوص دستیابی به هواپیمایی اَن ۳۲ شده است.
در اجلاس وزراى ناتو که قرار است هفته اول ماه جون برگذار شود، درباره کمک به نیروی هوایی افغانستان نیز بحث خواهد شد.
یکی از پیش شرط‌های افغانستان برای امضای پیمان امنیتی با آمریکا تجهیز نیروهای هوایی افغانستان اعلام شده است.
مقامات افغان می‌گویند که دولت آمریکا وعده کرده چهار فروند هواپیمای ترانسپورتی بزرگ را تا پایان سال ۲۰۱۴ در اختیار نیروهای هوایی افغانستان قرار دهد.[۱]
[↑] خلبانان افغان و شوق پرواز
افغانستان در تلاش است تا نیروی هوایی این کشور را که در طول سه دهه جنگ داخلی نابوده شده، احیا کند.
هلیکوپترهای می ۳۵ روسی تنها جنگنده‌های نیروی هوایی افغانستان هستند.
۲۶ فروند هواپیمای سی ۲۰۸ به‌تازگی در اختیار نیروهای هوایی افغان قرار گرفته‌اند.
نظامیان افغان هلیکوپترهای روسی را پرنده‌های آهنین نام داده‌اند.
این هیلکوپترها در افغانستان از کارایی خوب برخوردارند.
تعداد اندکی از دختران نیز به صفوف خلبانان ارتش افغانستان پیوسته‌اند. صفیه می‌گوید: «خیلی خوشم که به‌عنوان یک دختر افغان در داخل افغانستان خلبان می‌شوم.»
آنان توسط مربیان ناتو در پایگاه هوایی شیندند در غرب افغانستان آموزش می‌بینند.
نیلوفر رحمانی تنها خلبان زن افغان است که بعد از طی دوره آموزش در افغانستان، اکنون قادر است که به تنهایی پرواز کند.
او می‌گوید که دیدن زنان افغان از فضا با چادری (برقع) باعث ایجاد انگیزه بیشتر برای تغییر زندگی زنان و ارائه تصویر بهتر از آنان می‌گردد.
افغانستان برنامه دارد که تا سال ۲۰۱۷ حدود ۴۰۰ خلبان را آموزش دهد.
آمریکا در آموزش خلبانان افغان نقش اصلی را دارا است. این یکی از شش هیلکوپتری است که برای آموزش خلبانان کمک کرده است.
پیش از این خلبانان افغان برای آموزش به آمریکا فرستاده شده بودند که هزینه آموزش هر نفر بالغ بر یک میلیون و ۲۰۰ هزار دلار آمریکایی بود.
اکنون هزینه آموزش خلبانان در داخل افغانستان به ۲۰۰ هزار دلار کاهش یافته است.
مقامات افغان می‌گویند که آموزش خلبانان به استندردهای ناتو است.
ارتش افغانستان اکنون با کمبود قطعات یدکی برای ترمیم هواپیماها و هیلکوپترها مواجه است.
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزاده کابلی ارسال شده است.
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- ملیار صادق آزاد، هواپیماهای کمکی آمریکا به ارتش افغانستان، زمین‌گیر شدند، وب‌سایت بی بی سی برای افغانستان: شنبه ٠۱ ژوئن ٢٠۱٣ - ۱۱ خرداد ۱٣۹٢؛ و نیز: خلبانان افغان و شوق پرواز، همان‌جا: شنبه ٠۱ ژوئن ٢٠۱٣ - ۱۱ خرداد ۱٣۹٢
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□ وب‌سایت فارسی بی بی سی برای افغانستان
