جستجو آ ا ب پ ت ث ج چ ح
خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ
ع غ ف ق ک گ ل م ن و ه ی

۱۳۹۴ آبان ۲۷, چهارشنبه

پورنوگرافی

از: دانشنامه‌ی آریانا

پورنوگرافی


فهرست مندرجات
سکسولوژیفیلم پورنو

پورنوگرافی یا هرزه‌نگاری (به انگلیسی: ؛ با تلفظ آمریکایی: ، که اغلب به‌طور غیررسمی و به‌صورت مختصر واژه‌های «porn» یا «porno» نیز برای آن به‌کار می‌رود)، تجسمی بی‌پرده از مسائل جنسی با هدف تحریک یا ارضای جنسی است که بیشتر در قالب‌های مختلف از جمله کتاب، مجله و فیلم (میدیا) ارائه می‌شود.

در چند دهه اخیر، با گسترش فرهنگی که موضوعات جنسی را تابو نمی‌داند، صنعتی بر حول تولید و مصرف محتوای پورنوگرافی ایجاد شده‌ و گسترش و بهبود رسانه‌های صوتی و تصویری و اینترنت نیز در شکوفایی این صنعت نقش مهمی داشته است. البته کشورهای مختلف قوانین متفاوتی برای سامان دادن به این صنعت دارند. آمارها نشان می‌دهند که ۵۰ دزصد کاربران اینترنت به‌طور مرتب پورن تماشا می‌کنند.


واژه‌شناسی

هرزه‌نگاری معادل فارسی واژه‌ی «پورنوگرافی» () است. پورنوگرافی ریشه‌ی یونانی دارد و از ترکیب دو واژه‌ی «پورن» (به یونانی: πόρνη و به انگلیسی: pornē) به‌معنای روسپی، هرزه، فاحشه و فاحشه‌بازی و واژه‌ی گرافو (به یونانی: γράφω و به انگلیسی:graphō) به‌معنای نگارش، نوشتن و تحریرکردن تشکیل شده است و به‌معنای «روسپی‌نگاری» است.

بنابراین معنای لغوی و ابتدایی پورنوگرافی عبارت است از فاحشه‌نگاری، تحریر و توصیف روسپی‌ها و به تعبیر فرهنگستان زبان و ادب فارسی، هرزه‌نگاری در فرهنگ جدید آکسفورد، هرزه‌نگاری به این صورت تعریف شده است: مواد و موضوعاتی که شامل توصیف صریح یا نمایش ارگان‌های جنسی یا فعالیت آن‌ها به‌منظور تحریک جنسی است، این امر غیر از احساسات زیباشناختی یا عواطف است. هم‌چنین می‌توان گفت هرزه‌نگاری هرگونه نوشته، فیلم، تصویر و مطلب مربوط به امور جنسی است که هیچ‌گونه ارزش ادبی، هنری، سیاسی و علمی ندارد و عمدتاً به قصد تحریک جنسی ارائه می‌شود. عامه‌ی فارسی‌زبانان برای اشاره به این مواد از عناوین مختلفی مانند فیلم سکسی، فیلم مستهجن، فیلم سوپر یا فیلم غیراخلاقی استفاده می‌کنند.


پیشینه‌ی تاریخی

رد پای پورنوگرافی را می‌توان در آثار، سنگ‌نگاره‌ها و غارنگاره‌های پیش از تاریخ جستجو کرد. در واقع، از همان زمانی که بشر قادر به‌‌ تصویرگری و نوشتن شده، به ‌‌تهیه و خلق هرزه‌نگاری نیز اهتمام ورزیده است؛ بررسی ظروف قدیمی و نقش‌نگاری‌های به‌‌دست آمده از هند، مصر، بین‌النهرین، یونان و روم باستان، به‌‌خوبی این ادعا را تأیید می‌کند.

حکاکی اورینیاکی فرج زن، که از یک پناهگاه سنگی عصر حجر در شهرستان دوردون در جنوب غربی فرانسه به‌دست آمده است.

در این میان، به‌دست آمدن مجسمه زن عریانی ساخته‌شده از عاج ماموت که متعلق به دوره‌ای در حدود بیش از ۳۵٠٠٠ سال قبل، نشان می‌دهد که نخستین انواع هنر انسان‌ها می‌توانست مرتبط با مسائل جنسی باشد. این مجسمه در نزدیکی اشتوتگارت آلمان و توسط باستان‌شناسانی از دانشگاه توبینگن یافت شده است. این مجسمه با ابعاد ٦ در ۳،۴ سانتی‌متر به همراه جزئیاتی از جمله پستان‌ها برجسته و واژن‌ (همراه با اغراق‌نمایی) یک زن است که احتمالاً به‌عنوان نوعی وسیله تزئینی مانند گردنبند استفاده می‌شده است. تئوری‌های اثبات نشده‌ای در مورد کاربرد این مجسمه در مراسم آئینی شامن و نیز نوعی نماد باروری نیز وجود دارد.

از این گذشته، از آثار به‌جامانده بر می‌آید، تصویرسازی سکس در تندیس‌هایی از ونوس یافت می‌شود که قدمت آن‌ها به ۳۵ تا ۴۰ هزار سال پیش از میلاد مسیح می‌رسد. باستان‌شناسان به این مجموعه تندیس‌ها که اندام‌های جنسی زنانه را به‌صورتی غلوآمیز بزرگ‌تر از حد معمول به تصویر درآورده‌اند نام «شمایل ونوس» داده‌اند و فرض‌شان بر این است که این مجسمه‌ها کارکرد شهوانی داشته‌اند. البته نظریات دیگری نیز وجود دارند که معتقدند این مجسمه‌ها، نمادی از الهه‌گان باروری، مادر و ... بوده‌اند.

ونوس ویلندورف، تندیسکی با ۱۱٫۵ سانتی‌متر ارتفاع است که تخمین زده می‌شود به حدود بیست تا سی هزار سال قبل از میلاد بازگردد. این مجسمه در سال ۱۹۰۸ میلادی در طی حفاری‌های یک سایت پارینه‌سنگی در دهکده ویلندرف اتریش کشف شد.

نام ونوس اولین بار توسط ادوارد پیت بر این مجسمه نهاده شد. دلیل او برای این‌ کار تمرکز و تاکیدی است که بر لب‌های فرج و ناحیه‌ی استخوان شرمگاهی مجسمه صورت گرفته است.

ونوس موراویا، مجسمه زن چاق، ساخته‌شده از عاج ماموت است که حدود بیست و دو تا بیست و چهار هزار سال قبل از میلاد قدمت دارد. این شاهکاری از هنر عصر سنگ در مرکز اروپا، توسط یک کشاورز به‌نام «استیفان هولمن پتریچ» اندکی پیش از سال ۱۹٣٠ میلادی، هنگام شخم‌زدن زمین در روستای در منطقه موراویای اسلواکی کشف شد. از لحاظ رتبه‌بندی، موقعیت این تندیس در میان قدیمی‌ترین مجسمه‌های جهان، تاکنون در پرده‌ای راز قرار دارد. هم‌چنین، نام‌گذاری این تندیس با عنوان «ونوس» که اشاره‌ای است به اسطوره‌های دوران کلاسیک، مبنایی علمی و تاریخی ندارد.

ویکی‌پدیا درباره‌ی این تندیس‌ها نوشته است که قدیمی‌ترین تندیس‌های ونوس یافت‌شده، ونوس تن-تن و ونوس بَرِکِت رام هستند که قدمت آن‌ها به ۲۰۰ تا ۵۰۰ هزار سال پیش از میلاد می‌رسد.

ونوس تن-تن ونوس بَرِکِت رام

اما پورنوگرافی در مسیر تاریخ، پابه‌پای تحولات اجتماعی و فرهنگی به پیش آمد و در هر فرهنگی به‌صورتی خود را باز نمایاند. چنان‌که حتا در کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان و قرآن مسلمانان نیز می‌توان نشانه‌های از پورنوگرافی را یافت. از جمله در سوره‌ی النبأ، آیات ۳۲-۳۴ آمده: «باغچه‌ها و تاكستان‌ها و دخترانى همسال با سينه‌هاى برجسته و پياله‌هاى لبالب».

چشم‌انداز بهشت خیالی محمد، پیامبر اسلام

بدین ترتیب، در طول قرون متمادی که از حیات جوامع بشری می‌گذرد، هرزه‌نگاری به‌‌رشد و توسعه‌‌ی خود ادامه داده است.

    با این حال، پورنوگرافی، تا پیش از پیدایش عکاسی و سینما، مستلزم آمیزش جنسی نبود و محدود به تصویرسازی از امری ذهنی می‌شد. به دیگر سخن، خالقان پورنوگرافی، ضرورتا تصویری از واقعیت را به نمایش نمی‌گذاشتند و آن‌چه ثبت می‌شد در خیال و ذهن مولف، نگارگر یا تندیس‌گر وجود داشت. اما جهان پس از اختراع دوربین عکاسی، به‌کلی از جهان پیش از آن متفاوت شد و همین «ثبت واقعیت» به «پورنو گرافی» راه پیدا کرد. اگر پیش از این رئالیست‌ها سعی در نزدیک‌شدن به لحظه‌ی واقعیت می‌کردند، اما آن‌چه که عیان بود، فاصله‌ی زمانی لحظه‌ی وقوع واقعه با ثبت آن بود. بنابراین، نقاش، نگارگر یا تندیس‌گر، ناگزیر پس از رویت واقعیت تا پایان اثر به تصویر ذهنی خود متکی بود و از این‌رو می‌توان مدعی شد که ذهن هنرمند، در نتیجه‌ی اثر هنری دخالت می‌کرد و به میزان دخالت ذهن هنرمند، اثر هنری، از واقعیت جدا می‌افتاد. اما عکاسی، واقعیت را تنها با واسطه‌ی دوربین به ثبت می‌رساند و تا جایی که از عهده‌ی ابزار بر ‌می‌آید، به واقعیت نزدیک‌ است و لحظه‌ی وقوع واقعه را در همان لحظه ثبت می‌کند. در عکاسی ذهن هنرمند دخالت کم‌تری در پدید آمدن اثر دارد، چرا که ذهن عکاس برای تغییر و تحول در واقعیت زمان زیادی ندارد و بعد از چند ثانیه یا چند دقیقه باید همه‌ی تصمیمات لازم را برای کادربندی و میزان نور و نوع نگاتیو و ... اتخاذ کند.

سیر تحول مجرمانه‌‌ی هرزه‌نگاری نیز بیانگر تغییر الگوی آن از تصویر کاغذی و عکس‌های مجلات و نشریات خاص به‌‌ تصاویر مستهجن متحرک، فیلم‌های ویدیویی، اصوات مستهجن و مانند آن است.

اختراع تصویر متحرک در اوایل ١٩٠٠، یک رسانه‌‌ی جدید برای عرضه پرونوگرافی و اروتیک به‌وجود آورد. البته پیش از آن تصاویر و کتاب‌های زیادی به رشته‌‌ی تحریر درآمده بودند. مثل رمان «فنی هیل» (Fanny hill) (خاطرات لذت‌جویی یک زن)، از «جان کلیلند» (John Cleland) که زمان نخستین انتشار آن به‌سال ١٧۴٨ در انگلستان بر می‌گردد.

به‌طور کلی، از دید سنتی، پورنوگرافی از قبیل فیلم‌های مستهجن زشت و ناپسند محسوب می‌شد و تلاش می‌شد که سرکوب شوند و البته این تلاش‌ها با درجاتی از موفقیت نیز همراه بودند. انگلستان اولین قانون جهان در مورد منع پورنوگرافی را در اکتبر ١٨۵٧ تصویب کرد. با این وضع، پورنوگراف‌ها فعالیت‌های خود را تنها به‌صورت زیرزمینی یا در خانه یا در کلوپ‌های خصوصی و یا در سینماهای شبانه، ادامه دادند. در سال ١٩٧٠ فیلم‌های پورنو تا حدی حمایت قانونی به‌دست آوردند و در ١٩٨٠ پورنوگرافی به‌صورت ویدیوهای خانگی به توزیع گسترده‌تری دست پیدا کرد. رشد اینترنت در اواخر ١٩٩٠ و اوایل ٢٠٠٠ راه توزیع پورنوگرافی را نیز تغییر داد و قوانین سانسور را در سراسر جهان پیچیده و قانون‌مندتر کرد.

اما طبق شواهدی دیگر، شروع صنعت پورنوگرافی را از بوینس آیرس و دیگر شهرهای آمریکای جنوبی می‌دانند که در اوایل قرن بیستم آغاز و به‌سرعت صادرات آن به کشورهای اروپایی گسترش یافت. از قدیمی‌ترین ِ این فیلم‌ها می‌توان به «A L Ecu d Or ou la bonne auberge» اشاره کرد که به سال ١٩٠٨ بر می‌گردد. یا حتی قدیمی‌تر از آن که یک فیلم آرژانتی است که تاریخ آن را بین سال‌های ١٩٠٧ تا ١٩١٢ ذکر می‌کنند. حتی در اتریش سینمایی شبانه مختص مردان ساخته شد که تنها این‌گونه فیلم‌ها را در آن نمایش می‌دادند. برای مثال ۵٢ فیلم ساخته‌‌ی یوهان شوارتزر در سال‌های ١٩٠٦ تا ١٩١١ درین سینما به نمایش گذاشته شد. در دوره فیلم‌های صامت (١٩٢٠) این فیلم‌ها اغلب در فاحشه خانه‌ها نمایش داده می‌شدند تا این‌که در دهه ١٩۴٠ ساخت گسترده‌ی زیرزمینی و غیرقانونی این فیلم‌ها آغاز شد که اغلب سازندگان آن‌ها را در خطر زندانی شدن قرار می‌داد. البته اولین فیلم پورنو مربوط به اقلیت‌های جنسی در سال ١٩٢٠ توسط یک فیلم‌ساز فرانسوی ساخته شد؛ یک فیلم که بایسک‌شوالیته را به تصویر می‌کشید. در آمریکا نیز طلسم ساختن فیلم‌های پورنوگرافی مربوط به همجنس‌گرایان در سال ١٩٢٩ شکسته شد. چند دهه بعد، پورنوگرافی‌های همجنس‌گرایان روی مردان عضله‌‌ای و بدن‌ساز تمرکز کرد تا فروش بیشتری از این فیلم‌ها به‌دست آورد. این مردان اغلب جوان، عضلانی و با بدنی کم‌مو بودند. عکس‌های آن‌ها در مجلات مختلف فروش می‌رفت تا این‌که اولین مجله مختص عکس‌های پورنو برای همجنس‌گرایان در ١٩۵١ در آمریکا شروع به فعالیت کرد.

با آمدن ویدیوکاست خانگی در اواخر دهه ١٩٧٠ و اوایل ١٩٨٠، صنعت پورنوگرافی جهش بسیار بزرگی را انجام داد چرا که خریداران این فیلم‌ها حالا دیگر می‌توانستند، فیلم‌های رنگی با کیفیت بهتر را در خانه‌‌ی خود و در حریم خصوصی خود تماشا کنند. از این‌رو، سازندگان این فیلم‌ها با تکثیر فراوان درآمد هنگفتی به‌دست آوردند و این پایان دوره‌‌ای بود که قیمت این فیلم‌ها گران تمام می‌شد و جریان اصلی پورنوگرافی نیز از همین‌جا شروع شد. نهایتاً در سال ١٩٨٧ قانونی در ایالت کالیفورنیای آمریکا تصویب شد که طبق آن پورنوگرافی صنعتی آزاد و قانونی تلقی می‌شد. البته از پیشگامان قانونی‌سازی این صعنت باید اول از همه از دانمارک یاد کرد، که به‌عنوان نخستین کشور جهان در سال ١٩٦٩، پورنوگرافی را آزاد ساخت؛ پارلمان دانمارک در ۱۸ خرداد ۱۳۹۱ (۷ ژوئن ۲۰۱۲) به ازدواج همجنس‌گرایان نیز رأی مثبت داد.

دهه‌‌ی ١٩٩٠ دهه‌ی ظهور اینترنت در جهان و پدیده‌ی سی‌دی و دی‌وی‌دی بود. این یعنی آخرین قدم برای همگانی‌شدن پورنوگرافی در جهان برداشته شد، حالا دیگر به‌جای هفته‌ها انتظار کشیدن برای سفارش دادن یک فیلم تا به خانه برسد، با یک کلیک کردن در چند ثانیه می‌شد آن را دانلود کرد.

جشنواره‌‌ی کن، در سال ١٩٩٨ میزبان یک فیلم پورن شد که جایزه‌ی گولدن پالم خود را به آن اعطا کرد تا این‌که در سال ١٩٩٩ شبکه ماهواره‌‌ای «Danish TV» برای اولین‌بار شروع به پخش فیلم‌های پورن کرد.


از نظر اقتصادی

در طول تاریخ، پورنوگرافی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین پدیده‌ی قابل توجه رسانه به‌شمار می‌رفته و تا به امروز ادامه پیدا کرده است. اما پیدایش عکاسی و سینما، پورنوگرافی را درگیر ثبت واقعیتِ سکس کرد و ظهور اینترنت، در دهه‌‌ی ١٩٩٠ میلادی، به‌طور فوق‌العاده، به گسترش و سرعت عمل آن افزود. پورنوگراف‌ها، حالا می‌توانستند آن‌چه را که می‌بینند، تکثیر کنند تا دیگران هم لذت ببرند و از این راه پولی به جیب بزنند. این ایده تا جایی پیش‌رفت که در اقتصاد، شعبه‌ای پول‌ساز به‌نام تجارت سکس بنیاد نهاده شد و صنعت پورنوگرافی متولد گردید و رونق گرفت.

الهام آزادنام، کارشناس ارشد روان‌شناسی ایرانی می‌نویسد: «گرچه در ابتدا هرزه‌نگاری بسیار محدود بود و در بسیاری از کشور‌ها ممنوع شده است، اینترنت، فرصتی را فراهم آورد تا همه‌‌ی شکل‌های محصولات هرزه‌نگارانه به‌‌صورت یکپارچه در سایت‌های اینترنتی در دسترس قرار گیرند و وب‌سایت‌های هرزه‌نگارانه به‌‌عنوان پربیننده‌ترین پایگاه شناخته شوند؛ هم‌چنین این وب‌سایت‌ها از نظر فراوانی ١٢ درصد از کل وب‌سایت‌ها یعنی حدود ٢۴ میلیون وب‌سایت را به‌‌خود اختصاص دادند. این گسترش باعث شده است هرزه‌نگاری به‌‌یک تجارت تبدیل شود؛ آن‌طور که گفته می‌شود سود جهانی تجارت هرزه‌نگاری در سال ٢٠٠٦ به ‌‌٩٧ میلیارد دلار رسیده بود.»

بزرگی بازار پورنو بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود. گزارش مرکز تحقیقات فورستر در سال ۱۹۹۸، حجم درآمد سالیانه صنعت پورنوگرافی را از طریق اینترنت بین ۷۵۰ میلیون دلار تا ۱ میلیارد دلار تخمین زد.

بر اساس گزارش کانوننت‌آیز که در فوریه‌ی سال ۲۰۱۳ منتشر شده است، تنها در طول شش سال گذشته، درآمد ناشی از فروش محصولات پرنوگرافیک، به بیش‌ از ۲۰ میلیارد دلار در سال می‌رسد که سهم مشتریان آمریکایی از این میزان، ۱۰ میلیارد دلار است. با این‌حال، از سال ۲۰۱۱ میزان درآمد ناشی از پورنوگرافی، در حد ۵۰ درصد کاهش پیدا کرد که این میزان، ناشی از افزایش بخش‌های رایگان پورنوگرافیک آنلاین بود. این گزارش تاکید می‌کند که ۸۰ تا ۹۰ درصد مصرف‌کنندگان پورن اینترنتی، فقط از محتوای رایگان پورن استفاده می‌کنند.

با این توصیف، شاید تصور شود که جهان مجازی سرشار شده است از محتوای پورنوگرافیک و مردمان جهان اوقات زیادی را صرف پورن دیدن آن می‌کنند. اما این تصور غلط است، زیرا بر اساس گزارش فوربس از مجموع یک میلیون سایت‌ پربازدید و فعال جهان، تنها ۴۲ هزار و ۳۷۷ سایت به انتشار محتوای پورنوگرافیک مشغولند که معادل ۴،۲ درصد از حجم یک‌میلیون سایت پربازدید جهان است. همین گزارش ادعا می‌کند که از مجموع جستجوهای جهان، ۱۳ درصد به محتوای اروتیک اختصاص دارد. بنابراین، نمی‌توان مدعی شد که بخش بزرگی از محتوای اینترنت را پورن تشکیل می‌دهد.

به‌هر حال، صنعت پورنوگرافی به‌عنوان یکی از صنایع پیشتاز در استفاده از فناوری‌های جدید پخش ویدیو به حساب می‌آید. به‌علاوه، برای این صنعت نقش تعیین کننده‌ای در جنگ بین فرمت‌های ویدیویی VHS و بتاماکس در دهه ۱۹۸۰ و هم‌چنین جنگ اخیر بین فرمت‌های دیجیتال اچ‌دی دی‌وی‌دی و دیسک بلو-ری قایل شده‌اند. این خود نشان‌دهندهٔ حجم و اهمیت این صنعت در تولید و پخش ویدیو است.

اما امروز، بر خلاف دهه‌ی ۸۰ و ۹۰ که برخی ستارگان پورنو حتی با ستارگان هالیود برابری می‌کردند، دیگر کمپانی‌های پورنوگرافی سود میلیاردی ندارند. پخش رایگان ویدیوهای پونوی خانگی، میزان فروش این صنعت را شدیداً تنزل داده است. بازیگران زن بابت هر صحنه که در فیلم‌های پورنو بازی می‌کنند حدود ٦۰۰ تا ۸۰۰ دلار دستمزد می‌گیرند در حالی که با تن‌فروشی می‌توانند تا دو برابر آن در آمد داشته باشند و بسیاری از این راه فقط برای تبلیغ خود استفاده می‌کنند. البته اجرای نمایش در برابر وب‌کم نیز راه دیگری برای ایجاد درآمد است که چون ارتباطی دو طرفه و زنده لازمه آن است، قابل کپی و توزیع در اینترنت نیست.

اما وضعیت مالی هنرپیشه‌های مرد به مراتب بدتر است. آن‌ها برای هر صحنه تنها ۱۵۰ دلار دستمزد می‌گیرند و درآمد دیگری (مانند تن‌فروشی و شو در برابر وب‌کم) نیز برای‌ آنان ممکن نیست. این بازیگران هم‌چنین از بیمه درمانی و بازنشستگی نیز محرومند.


از لحاظ فرهنگی

شاید سه عامل سودطلبی، لذت‌جویی و حس کنج‌کاوی سبب رونق پدیده‌ی «پورنوگرافی» در طول تاریخ بشر شده باشد؛ اما از لحاظ فرهنگی، این پدیده همواره با چالش‌های نیز مواجه بوده است. مخالفت با پورنوگرافی از منابع مختلف سرچشمه می‌گیرد که کلی‌ترین گروه‌های مخالف پورنوگرافی عبارت‌اند از: اجتماع محافظه‌کار که پورنوگرافی را در تضاد با سنت‌های اجتماعی گذشته می‌داند؛ مخالفت‌های مذهبی که پورنوگرافی را در تضاد با ارزش‌های دینی وانمود می‌کند؛ فمینیسم که پورنوگرافی را نوعی ارزش ضد زن، حقارت‌آمیز و مضر برای زنان می‌خواند؛ و گروه‌های فعال در زمینه کاهش آسیب مشاهده پورنوگرافی را جزو رفتارهای پرخطر دسته‌بندی کرده‌اند و به دلیل امکان اعتیاد به پورنوگرافی و آسیب‌های جسمی و جنسی همانند اختلال در ارگاسم با آن مخالفت می‌کنند.

طبق بررسی‌های گالوپ در سال ۲۰۱۳، مشخص شده است ۶۶ درصد بزرگسالان ایالات متحده مشاهده پورنوگرافی را از نظر اخلاقی نادرست می‌دانند در حالی ۳۳ درصد مردم پورنوگرافی را از لحاظ اخلاقی قابل قبول می‌دانند. برخی از محققان ادعا می‌کنند پورنوگرافی باعث آسیب به جامعه و افزایش آزار جنسی می‌شود.

در ادیان سامی، نیز باورمندان از مشاهده پورنوگرافی منع شده‌اند. این در حالی است که در خود متون مقدس و روایات این ادیان می‌توان آثار سنتی پورنوگرافی را دید.


آسیب‌شناسی

پژوهشگران گروه روان‌شناسی عمومی دانشگاه دویسبورگ-اسن در آلمان بر این باورند که رابطه جنسی فیزیکی بین دو فرد در بدن و ذهن انسان‌ها همان اثر رابطه جنسی را در انواع غیر فیزیکی آن (خودارضایی یا سکس مجازی) ندارد. این پژوهش که بر اثرات دیدن پورن بر انسان‌ها تمرکز دارد، نشان می‌دهد که دیدن پورن اثرات مضری بر عملکرد یادگیری و حافظه شرکت‌کنندگان در این پژوهش داشته است. هم‌چنین به گفته‌ی هیلتون و واتس، دانشمندان علوم اعصاب از دانشگاه تگزاس، استدلال می‌کنند که مشاهده بیش از حد پورن، مانند دیگر اعتیادها، می‌تواند در ساختار مغز و شبکه ارتباطی عصب‌ها تغییرات آناتومیک و پتالوژیک ایجاد کند.

پژوهش و مشاهده تصویر «» () مغز مردانی که در هفته بیش از ۴ ساعت پورنو می‌دیدند نشان می‌دهد که قسمت مربوط به انگیزه و پاداش مغز آن‌ها کوچکتر از دیگران است. نتیجه این تحقیق نشان می‌دهد که دیدن پورنو سیستم پاداش مغز را تنبل می‌کند. همین‌طور این تحقیق نشان‌گر این باشد که چنین افرادی به علت کوچک بودن بخش انگیزش مغزشان، نیاز به انگیزش بیشتری برای لذت بردن دارند. این تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که میزان لذت افرادی که پورن تماشا می‌کنند پاسخ طبیعی نسبت به محرک جنسی ندارند یا در آن‌ها کاهش یافته‌است.

در یک تحقیق دیده شده که میمون‌های نری که در حال مشاهده آلت تناسلی میمون‌های ماده بوده‌اند از خوردن غذا سر باز می‌زده‌اند.


مخالفت‌ها

مخالفت با پورنوگرافی، به‌طور کلی، از دو منبع سرچشمه می‌گیرد: اعتقادات دینی و اعتقادات فمنیستی. که این مخالفت‌ها بعضاً در کشورهای مختلف، شکل قانونی به‌خود می‌گیرند. یکی از موارد مطرح شده در این مخالفت‌ها امکان اعتیاد به پورنوگرافی است.

گرایش زیاد به‌‌هرزه‌نگاری، می‌تواند زمینه‌ساز اختلال وابستگی یا همان اعتیاد به‌‌هرزه‌نگاری شود. برخی از متون علمی، اعتیاد به‌‌هرزه‌نگاری را استفاده‌‌ی بیش از حد از مواد هرزه‌نگاری به‌‌طوری‌که سبب اختلال در زندگی عادی فرد شود، تعریف کرده‌اند.

بنابراین، از لحاظ قانونی، پورنوگرافی در برخی کشورها از جمله برخی از کشورهای اسلامی مانند افغانستان و ایران ممنوع است. هم‌چنین پورنوگرافی کودکان به موجب پروتکل کنوانسیون حقوق کودک منع شده است و بسیاری از کشورها به این پروتکل پیوسته‌اند.

██ پورنوگرافی قانونی است.
██ پورنوگرافی با توجه به برخی محدودیت ها قانونی است.
██ پورنوگرافی غیرقانونی است.
██ اطلاعات در دست نیست.

امروزه، به‌رغم شیوع استفاده از هرزه‌نگاری، در سراسر دنیا جنبش‌هایی نیز برای مبارزه با پورنوگرافی شکل گرفته‌اند، جنبش‌هایی که معتقدند این تجارت روابط سالم جنسی را از بین می‌برد و با بهره‌برداری از آدم‌ها، مشکلات روان‌شناختی مرتبط با آن را ایجاد می‌کنند. حتی در کشور‌هایی که هرزه‌نگاری با هیچ محدودیتی همراه نیست این مخالفت‌ها دیده می‌شود. با این حال، ٢٨ اکتبر برابر با ٧ آبان روز مبارزه با پورنوگرافی نام گرفت و روبان سفید نماد آن شناخته شد و اولین گام آن در سال ١٩٨٧ توسط نورما نوریس برداشته شد.

نکته‌ی مهم در این میان این است که، فارغ از وارسی‌های اخلاقی باید پرسید که آیا پورنوگرافی خوب است یا بد؟ پورنوگرافی خوب و بد را جامعه‌شناسان و روان‌شناسان اجتماعی وارسی می‌کنند و برخی‌شان برآنند که پورنوگرافی خوب است چون می‌تواند تمایل به تجاوز را در جامعه کاهش دهد. اما برخی دیگر گمان می‌کنند که پورنوگرافی آثار محرکی بر مخاطب دارد که آن‌ها را تشویق به انجام جرایم جنسی مانند تجاوز می‌کند. تحقیقاتی نیز در این زمینه انجام شده که نشان می‌دهد: بخش قابل توجهی از کسانی که اقدام به تجاوز کرده‌اند، پیش از اقدام به تجاوز یا حین آن، متون یا فیلم‌های پورنوگرافیک خوانده‌اند یا تماشا کرده‌اند. با این حال، هنوز نظریه‌ی محکمی وجود ندارد که بر اساس آن بتوان تأثیر قطعی پورنوگرافی بر ذهن و روان مخاطب را اثبات یا رد کرد. بنابراین، پورنوگرافی بر برخی از مردم تاثیر محرک می‌گذارد و بر برخی دیگر نه! همان‌طور که داروها، مشروبات الکلی و مواد مخدر چنین تاثیراتی بر روان آدمی دارند.

اما این‌که آیا پورنوگرافی بد است یا خیر، به حوزه‌ی فمنیست‌ها، فعالان حقوق بشر و اومانیست‌ها باز می‌گردد که از منتقدان سرسخت پورنوگرافی هستند. برای مثال، کیتلین کاتل و گیل تری طی یادداشتی که در سایت اومانیست‌های آمریکا منتشر کرده‌اند می‌نویسند:

    «یکی از ساده‌ترین زمینه‌هایی که می‌توان بر اساس آن با پورنوگرافی مواجه شد، ناتوانی جوامع از درک دو سوی این ماجرا است. بسیاری از مردم محتوای اروتیک را با پورنوگرافی یکی می‌گیرند و گمان می‌کنند که پورنوگرافی تنها صورتی مبتذل‌تر و بدوی‌تر از اروتیکا است؛ حال‌آن‌که این دو به شکلی بنیادین با یکدیگر متفاوت‌اند.»

آن‌چه پورنوگرافی را «بد» جلوه می‌دهد، ضرورتاً آسیب‌های اجتماعی آن نیست، بلکه مستقیماً مرتبط با کسانی است که برای تحریک تمایلات جنسی دیگران و دریافت پول از این مسیر، تحقیر می‌شوند یا از آنان بهره‌کشی می‌شود.

    «پورنوگرافی سکس و خشونت جنایتی است که زنان را تحقیر می‌کند. این مساله هم‌زمان برهم‌زننده‌ی تصور جامعه از برابری زن و مرد و مغایر با اصول و مبانی اومانیسم است.»

از دیگر مخالفان سرسخت پورنوگرافی فمنیست‌هایی هستند که معتقدند، در حین تولید پورنوگرافی‌ها زنان آسیب می‌بینند. از جمله مدافعان جدی این نظر، کاترین مک‌کینن است که معتقد است در زمان ساخت پورنوگرافی‌ها، به لحاظ فیزیکی، روانی و اقتصادی به زنانی که به‌عنوان مدل در پورنوگرافی‌ها به‌کار گرفته می‌شوند آسیب می‌رسد. این امر حتی در زمانیکه زنان از این‌کار لذت می‌برند نیز صادق است.

هم‌چنین فمنیست‌ها در رد پورنوگرافی می‌گویند که بیش‌تر آن‌چه که در این ویدئوها نمایش داده می‌شود، به‌طور طبیعی تجاوزگرانه است. گیل دینز در همین زمینه می‌گوید: «گانزو پورنوگرافی روز به روز خشن‌تر شده و زنان در این کار به‌صورتی وحشیانه تحقیر می‌شوند.» بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که پورنوگرافی‌ها ضرورتا متضمن تحقیر انسان‌ها هستند.

بخش دیگری از فمنیست‌های مخالف پورنوگرافی برآنند که این فیلم‌ها، تصاویر و نوشته‌ها، زنان را تا حد ابزار لذت جنسی پایین می‌آورند. بر اساس این نگاه، دیالوگ‌ها و محتویات این محصولات، بر گرد لذت مرد به‌عنوان تنها هدف ارتباط جنسی استوار می‌شود و تکرار مواجهه با محصولات پورنوگرافیک، مخاطب را به این باور می‌رساند که زن تنها ابزاری برای کسب لذت جنسی است و هدف برقراری رابطه‌ی جنسی لذت مرد است.


[] يادداشت‌ها




[] پيوست‌ها

دکتر نورایمان قهاری، بازتاب نادرست روابط جنسی در پورنوگرافی
...


[] پی‌نوشت‌ها

پورنوگرافی، از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد (به زبان انگلیسی)
پورنوگرافی، از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد (به زبان فارسی)
درنا کوزه‌گر، پورنوگرافی با اندازه مغز چه ارتباطی دارد؟، بی بی سی فارسی: یک‌شنبه ٨ ژوئن ٢٠۱۴ - ۱٨ خرداد ۱٣۹٣
آزادنام، الهام، «تعریف و تاریخچه‌ی هرزه‌نگاری»، از وب‌سایت مرکز مشاوره روان‌شناسی آرامیس (آرامیس مشاور) به نقل از: پورافکاری، ۱٣٧٦
پورنوگرافی، از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
«تعریف و تاریخچه‌ی هرزه‌نگاری»، از وب‌سایت آرامیس مشاور به نقل از: جان کار، ٢٠٠۱
پیشین، وب‌سایت آرامیس مشاور




محمد، پیامبر اسلام، تصویری که در آیات مختلف قرآن از بهشت می‌دهد کاملاً زمینی است و آثار پورنوگرافی در آن مشهود است. به نوشته‌ی دکتر ابوالفضل بهرام‌پور، در این آیات از دغده‌های او یکی «آب» است، دو دیگر، زنان درشت‌چشم و سیاه‌چشم در بهشت، برای مردان. زنانی که محمد وعده می‌دهد، کسانی نیستند جز زنان اشراف عرب زمان وی. سومین مشغله‌ی فکری او در بهشت، وجود سایه، باغ میوه، و شراب سپید و طهور است.
پیامبر اسلام، در ده‌ها آیه، بهشت را آن‌جایی می‌بیند که در آن نهرها جاری و درختان سرسبز فراوانند. بی‌شک نمی‌تواند خارج از این باشد، و برای یک عرب بادیه‌نشین (این تعبیر از خود قرآن و زبان محمد است)، در کویری لوت و برهوت (بلهوت)، یا بی‌آب و علف، چه وعده و وعیدی بهتر از نهر آب و درختان سر سبز است. آیا اگر محمد مثلاً در اروپا و یا در بسیاری از جزایر و شبه‌جزایری که آب مسئله و مشکل آنان نیست زاده می‌شد، می‌توانست چنین سخن گوید؟
محمد، برای تشویق مردان عرب، به‌هدف گرایش به اسلام، بدانان وعده‌های معاشقه با زنان را سر می‌دهد، مسئله‌ای که به‌راستی قابل تعمق است. آن‌گونه که او زیبا رخان بهشت را توصیف می‌کند، برای جذب مردی بیابانگرد به اسلام، که شاید در برهوت هرگز زنی ندیده است، وعده‌ای بسیار دقیق و هشیارانه، و شاید به سخن بهتر بتوان گفت، بازی‌ای‌ست قویاً روان‌شناسانه.
آنچه در این آیه‌ها، توجه را به‌خود جلب می‌کند، این است که زنان وعده‌شده «سیمین تن» اند، «گویی از تخم ماکیان، دلبرانی درشت‌چشم اند»، جامی از شراب طهور و یا شرابی سپید، به‌دست دارند، و بر تخت و یا در قصری نشسته‌اند. تمامی این شرایط، بدون کم‌وکاست زندگی زمینی زنان اشراف و یا ثروتمندان عرب آن‌زمان بوده، و گرنه آفتاب‌سوزان کویر عربستان، قادر نیست یک زن عادی کویرنشین را به قامت و لوندی زنی سیمین تن در آورد.
در بسیاری از آیات قرآن، در وجود سایه‌ای پایدار، و در حضور باغ میوه در بهشت، بس پافشاری شده است. باغ‌هایی از انگور، خرما و موز. بی‌شک این آیه‌ها نیز می‌توانند تنها برای کسانی جذاب باشند، که در کویری بی‌آب و علف، کوچک‌ترین دسترسی‌ای، نه به سایه دارند و نه بدین میوه‌ها، ورنه در سرزمین‌های سر سبز، با فراورده‌های شراب‌های رنگارنگ، این وعده‌ها نیز، بسیار کوچک و بی‌پایه می‌نمایند. (برای نمونه رجوع شود به سوره‌ی صافات، آیات ۴٠ تا ۵٠) - بهرام‌پور، ابوالفضل، «بهشت محمد، چیزی نیست جز لذت از سکس، در قالب زندگی اشرافیت اعراب بدوی زمان خویش!». هم‌چنین رجوع شود به «غلمان و حوری، دو نعمت بهشتی برای مردان»










Luke Gilkerson, Get the Latest Pornography Statistics, CovenantEyes, Tuesday, February 19, 2013





در روایات در خصوص آداب و سنت‌های همسرگزینی و هم‌بستری آمده است: «از امام صادق نقل شده است که فرمود: پیغمبر وقتی می‌خواست زن بگیرد، یکی را می‌فرستاد او را ببیند و می‌فرمود: «گردنش را بوی کن که اگر خوشبوی باشد بویش خوب و طیب است و نیز اگر غوزک پایش پر گوشت باشد فرجش نیز پرگوشت خواهد بود» (آوازه، محمدابراهیم، قانون قوه باه (آداب زناشویی و رهنمودهای ۱۴ معصوم)، قم - ۱۳۸۲، ص ۱۹)؛ به نقل از مکارم الاخلاق طبرسی آمده: «امیرالمومنان علی فرمود «هر کس بخواهد هنگام جماع لذت بیشتر ببرد زن کوتاه قد و چهارشانه گندمگون بگیرد چنانچه لذت نبرد مهرش به عهده من است» (آوازه، محمدابراهیم، پیشین، ص ۱۹)؛ امام صادق می‌گوید: «هیچ حلالی لذت بخش‌‌تر از همبستر شدن با همسر نیست» (امام صادق، وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۹٦)؛ پیامبر اسلام می‌گوید: «شب هنگام که پرده‌‌‌ها فرو می‌‌افتد، خواب بر پلک‌‌‌ها چیره می‌‌شود، بر هیچ بانویی روا نیست که بخوابد، مگر آن که خویشتن را به آغوش شوهر بسپارد. باید لباس از تن به در آورید، کنار شوهر بیارامید و پوست بدن خویش به بدن شوهر بچسبانید. این چنین؛ خود را به شوهر عرضه داشته‌‌اید.» (پیامبر اسلام، من لا یحضره الفقیه، ج ۱۴، ص ۱٢٦)؛ همو گوید: «هر جا که شوهرتان شما را به خلوت بخواند، همان‌جا بهشت شماست، روا نیست شوهر خود را از بهره‌‌وری جنسی و لذت حلال منع کنید.» (همان‌جا، ص ۱۱٢) و می‌افزاید: «هنگام در آمیختن با همسر خویش، یکدیگر را ببویید، ببوسید، عشق‌بازی کنید و با سخنان محبت‌آمیز، عشق را به او پیش‌کش کنید.» (پیامبر اسلام، محجه البیضأ، ج ٣، ص ۱۱٠)» از امام علی و امام جعفر صادق نقل شده است: «هنگام آمیزش، چون پرندگان شتاب نکنید، صبر پیشه‌‌ی خود سازید، زنها نیازمند وقت بیشتری هستند، مدتی نه چندان طولانی به عشق بازی بپردازید، همسرتان را کاملاً آماده سازید. آمادگی دو سویه؛ آمیزش را فرح بخش و کامل می‌‌کند.» (امام علی، وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ٨٣، امام صادق، اصول کافی، ج ۵، ص ۴۹٧)؛ و امام رضا می‌افزاید: «آمیزش مکن مگر این‌که با همسرت بسیار بازی کنی و سینه‌‌هایش را آرام بفشاری، وقتی چنین کنی آمادگی لازم را برای در آمیختن پیدا می‌‌کند. در این حالت، شهوت از صورت و چشمان او نمایان می‌‌شود و از تو همان می‌‌طلبد که تو از وی می‌‌خواهی.» (امام رضا، سفینه البحار، ج ۱، باب الجمع).»
در این روایات به شیوه‌های سکس هم اشاره شده است: ابن قیم می‌نویسد: بهترین شیوه‌ی هم‌بستری این است كه زن زیر و مرد بالا باشد. در حدیث به زن فراش گفته شده و این با پایین بودن زن سازگار است و در قرآن به مرد قوّام گفته شده است و بالا بودن وی از تكمیل قوام‌بخشی مرد به زن است. و حدیث: «إِذَا جَلَسَ بَیْنَ شُعَبِهَا الأَرْبَعِ»؛ وقتی مرد میان دست و پای زن (برای مجامعت) بنشیند، بر همین شیوه دلالت دارد. (صحیح مسلم: ۳۴۹)؛ ابن قیم می‌نویسد: بدترین شكل هم‌بستری این است كه مرد پایین و زن بالا باشد، این روش خلاف فطرت نر و ماده و بیماری‌زاست (رجوع شود به: سيدزاده، عبدالحكيم، آداب زناشویی یا هم‌بستری ). هم چنین در راویات آمده: «ایستاده جماع مکن که کار چهارپایان است» (برگرفته شده از: آداب روابط جنسی بین زوجین در اسلام، وبلاگ گنجینه).













[] جُستارهای وابسته






[] سرچشمه‌ها







[] پيوند به بیرون

[۱ ٢ ٣ ۴ ۵ ٦ ٧ ٨ ٩ ۱٠ ۱۱ ۱٢ ۱٣ ۱۴ ۱۵ ۱٦ ۱٧ ۱٨ ۱۹ ٢٠ ٢۱]

رده‌ها:سکسولوژی