فهرست مندرجاتبرنامۀ هشتم
علائم، درمان و عوارض دراز مدت بيماری‌های مقاربتی
- برنامۀ اول: آموزش و مشاوره در مورد مسایل جنسی
- برنامۀ دوم: رابطه جنسی در قالب کلی روابط زوج‌ها
- برنامۀ سوم: رابطه جنسی زوج‌ها در طول زمان
- برنامۀ چهارم: ارتباط رابطه جنسی و بارداری
- برنامۀ پنجم: ارتباط جنسی در زمان بارداری و تولد فرزند
- برنامۀ ششم: تاثير مجرد ماندن بر سلامتی جسمی و روحی
- برنامۀ هفتم: همجنس‌گرايی، همجنس‌بازی، مبدل‌پوشی و تغيير جنسيت
- برنامۀ هشتم: علائم، درمان و عوارض دراز مدت بيماری‌های مقاربتی
- برنامۀ نهم: شایع‌ترين اختلالات جنسی مردان
- برنامۀ دهم: شايع‌ترين اختلالات جنسی در زنان
- برنامۀ يازدهم: آزار و سوءاستفادۀ جنسی
- برنامۀ دوازدهم: انحرافات جنسی
- پاسخ به‌پرسش‌های شما درباره رابطه جنسی
- يادداشت‌ها
- پی‌نوشت‌ها
- جُستارهای وابسته
- سرچشمه‌ها
- پيوند به بيرون
بيماری مقاربتی، بيماری است که بر اثر داشتن رابطهی جنسی بدون محافظت با فرد مبتلا به‌فرد ديگر منتقل می‌شود. اين کار غالباً از طريق تبادل مايعات بدن بين فرد مبتلا و فرد سالم اتفاق می‌افتد. مايعات بدن شامل: خون، بزاق دهان، ترشحات واژن (در زنان) و مايع منی و ساير ترشحات از آلت تناسلی مرد است.
[↑] برنامۀ هشتم
بيماری‌های مقاربتی در طول تاريخ وجود داشته و در هر دوره بر اثر رفتارهای اجتماعی خاص، انواعی از اين بيماری‌ها در مناطق متفاوتی از جهان شيوع بيشتری پيدا می‌کرده است. اما به‌دليل نگرش منفی که در رابطه با طرق انتقال آن وجود داشته هرگز در سطح جامعه و به‌صورت باز مطرح نشده بودند. در سال‌های اوليه‌ی دهۀ هشتاد ميلادی با به‌ثبت رسيدن اولين بيماران مبتلا به ايدز در آمريکا و اين حقيقت که درمانی برای اين بيماری وجود نداشت، مسئولين به‌فکر افتادند که جوامع بايد از وجود اين بيماری و طرق انتقال آن با خبر باشند تا بتوانند از خود محافظت نمايند. بنابراين برنامه‌های متعددی از طريق رسانه‌ها به‌آموزش درباره‌ی استفاده از کاندوم و داشتن رابطهی جنسی پرخطر پرداختند.
در سال ۱۹۸۷ با کشف اولين داروی موثر بر ويروس نقص ايمنی اکتسابی (HIV) افراد به‌پرخطر بودن بيماری ايدز کم توجه شده و همزمان تأکيد رسانه‌ها نيز از برنامه‌های آموزشی در اين زمينه برداشته شد. امروزه در اکثر برنامه‌های تلويزيونی و تبليغی شاهد روابط جنسی پرخطر هستيم. در اين برنامه‌ها افراد به‌داشتن ارتباط‌های جنسی کوتاه مدت، باافراد ناشناخته و بدون استفاده از وسايل محافظت‌کننده چون کاندوم تشويق می‌شوند و در انتها نيز شاهد شادی و هيجان بازيگران برنامه تلويزيوی هستيم که با وجود اقدام به برقراری روابط جنسی پرخطر، دچار مسئله حادی نشده‌اند و به‌زندگی خود ادامه خواهند داد. اين الگوها به‌همراهی عدم آموزش صحيح جنسی و عواملی از اين دست سبب شده که در پنج سال اخير شاهد رشد صعودی بيماری‌های باشيم. برخی از اين بيماری‌ها به‌سادگی قابل پيشگيری و پس از تشخيص در مدت کوتاهی قابل علاج می‌با شند. اما همين بيماری‌ها چنانچه درمان نشوند عواقب تلخی چون نازايی، از کار افتادن اعضای بدن و حتی مرگ را بدنبال خواهند داشت.
هر ارتباط جنسی بدون استفاده از کاندوم آلت تناسلی و يا کاندوم دهانی (ورقه‌ای مثل کاندوم باز شده که در هنگام رابطهی جنسی دهانی بر روی تاحيه تناسلی خانم‌ها کشيده می‌شود) پر خطر است. حتی اگر فقط برای يک بار باشد.
استفاده از الکل و مواد مخدر به‌خصوص کوکائين و قرص‌های اکستسی يا اکس به‌دليل مختل نمودن قدرت تصميم‌گيری در مغز باعث می‌شود که فرد دست به‌رفتار‌های پر خطر بزند. پژوهش‌ها حاکی از آن است که اکثر افراد در حالت مستی و يا از خود بی‌خودی پس از مصرف الکل و يا مواد مخدر دچار بارداری ناخواسته و يا ابتلا به‌بيماری‌های مقاربتی شده‌اند.
بعضی از متخصصان معتقدند که هميشه بايد از کاندوم استفاده کرد حتی اگر با يک نفر ارتباط داريد. اين مسئله شايد کمی ترسناک باشد به‌خصوص برای زوج‌هايی که برای مدتی طولانی باهم زندگی کرده‌اند. اما متأسفانه همه افراد پايبند به‌اصول اخلاقی نيستند و ممکن است روابط جنسی خارج از اين چهارچوب را هم داشته باشند که در اين صورت به‌دليل این‌که نمی‌توانند به‌همسر و يا شريک جنسی‌شان بگويند که رابطهی ديگری داشته‌اند، حتی اگر متوجه بشوند که به‌بيماری دچار هستند نمی‌توانند اين قضيه را با او مطرح کنند و اين مسئله باعث می‌شود که بيماری را به‌شريک جنسی‌شان انتقال بدهند، بعد خودشان به‌دنبال درمان بيماريشان بروند و معالجه شوند اما چون شريک جنسی شان هنوز مبتلا است دوباره بيماری را بهآنها می‌دهد و اين چرخه معيوب تا زمانی تکرار می‌شود که زوج، هر دو درمان را دريافت کنند.
در مورد بيماری‌هايی چون ايدز و هپاتيت طور خاص استفاده از سرنگ مشترک برای تزريق هم موجب انتقال خون فرد آلوده به‌فرد سالم می‌شود. معتادين تزريقی بايد بيش از ديگران مراقب اين مسئله باشند. هم‌چنين در صورتی‌که به‌دندانپزشک مراجعه کرديد يا برای آزمايش خون يا تزريق به‌دکتر مراجعه نموديد حتما دقت کنيد که سرنگ جديد برای شما باز کنند. دريافت خون به‌دلايل پزشکی هم می‌تواند موجب انتقال بيماری باشد اما با کنترلی که امروزه بر روی خون‌های اهدا شده انجام می‌شود اين راه انتقال بسيار کم است.
[↑] علائم زنگ خطر
هرگونه ترشح غيرطبيعی (بو، غلظت و رنگ) از واژن و يا آلت تناسلی.
هرگونه خونريزی از آلت تناسلی آقايان و خونريزی بی‌موقع برای خانم‌ها که در موقع عادت ماهانه نباشد.
درد زير دل برای آقايان و برای خانم‌ها در صورتی‌که مربوط به‌عادت ماهانه نباشد.
درد و يا خونريزی در هنگام برقراری ارتباط جنسی (در برخی موارد علل ديگری دارد اما حتماً بايد با پزشک‌تان مشورت کنيد).
تغيير شکل و يا پوست آلت تناسلی به‌خصوص در مردان.
خارش و سوزش در ناحيه تناسلی (حتی پوست رو و يا اطراف آن).
سوزش، درد و يا دفع خون در حين ادرار.
هرگونه برآمدگی غده مانند که در ناحيه تناسلی زير دست لمس شود. در آقايان به‌خصوص بيضه‌ها (بهترين وقت برای معاينه بيضه‌ها در حمام است زمانی که به‌شستشوی خود مشغول هستيد و کيسه حاوی بيضه‌ها بدليل گرمای حمام در حالت استراحت قرار دارد).
[↑] توصيه‌هايی برای اطمينان از سلامتی جنسی
انجام چکاپ پزشکی حداقل سالی يک‌بار به‌اضافه انجام تست اسمير برای خانم‌هايی که رابطهی جنسی دارند.
از برقرار کردن رابطهی جنسی با افراد مشکوک (فردی که به‌اعتيادش شک داريد، تاتو دارد، زيورآلاتی چون بينی‌واره و غيره دارد) و يا کسانی که نمی‌شناسيد خودداری کنيد.
با افراد متعدد رابطهی جنسی برقرار نکنيد
چنانچه حتی يکی از علائمی که در بالا ذکر شد را داشتيد فوراً به‌پزشک مراجعه کنيد.
چنانچه رابطه پر خطر جنسی داشتيد يا کاندوم پاره شد، منتظر علائم نشويد فوراً به‌پزشک مراجعه کنيد.
برای دوستان خارج از کشور، اين‌بار که به‌دکتر مراجعه کرديد از او بخواهيد جزوه‌های آموزشی به‌شما بدهد. اگر با زبان فارسی راحت‌تر هستيد حتماً اين را عنوان کنيد، حتی اگر دکترتان اين مطالب را نداشته باشد می‌تواند راهنمايی‌تان کند که از کجا آن‌ها را بدست بياوريد (اين جزو وظايف پزشکان و نرس‌ها است).
اگر جواب آزمايش‌تان مثبت بود، خونسرد باشيد. داروها را تا دز آخر و به‌موقع مصرف کنيد. تا زمانی که کاملاً درمان نشده‌ايد با هيچ‌کس ارتباط برقرار نکنيد. حتماً موضوع را با شريک يا شريک‌های جنسی‌تان مطرح کنيد، چون حتی اگر واکنش ناخوشايندی ببينيد، حداقل وظيفهی انسانی‌تان را انجام داده‌ايد. بعضی پزشکان می‌توانند به‌شريک جنسی شما دارو بدهند بدون این‌که او بداند که شما مشکلی داشته‌ايد. برای اين مسئله با پزشک‌تان مشورت کنيد.
برای درمان هر يک از بيماری‌های ذکر شده نوع آنتی بيوتيک خاصی وجود دارد بنابراين حتماً بايد دکتر آن‌ها را تجويز نمايد نه دوستان و نه جعبه دارويی که در منزل داريم.
فراموش نکنيد که افرادی که در حرفه‌های پزشکی و يا خدمات درمانی تحصيل می‌کنند در مورد اخلاق حرفه‌ای آموزش داده می‌شوند و اکثراً کار خود را درست انجام می‌دهند. اما چنانچه با مطرح‌کردن مشکل خود با برخورد متعصبانه و غيرحرفه‌ای پزشک، ماما، مسئول داروخانه و يا ساير افرادی که در زمينه خدمات پزشکی و درمانی روبرو شديد، هميشه به‌ياد داشته باشيد که شما کار درست را کرده‌ايد که برای گرفتن کمک بهآنها مراجعه کرده‌ايد و اين جزوی از وظيفهی آن‌ها است که به‌دور از تعصبات شخصی به‌شما کمک کنند. هرگز به‌خاطر ترس از برخورد نادرست يک فرد درخواست کمک برای سلامتی‌تان را به‌تعويق نياندازيد. بر طبق قانون جديد در ايران درمانگران اجازه ندارند از شما در مورد وضعيت تاهل شما سئوال کنند.[۱]
[↑] يادداشت‌ها
يادداشت ۱: اين مقاله برای دانشنامهی آريانا توسط مهدیزداه کابلی ارسال شده است.
[↑] پی‌نوشت‌ها
[۱]- سارا ناصرزاده، در گوشی‌ها (برنامۀ هشتم: علائم، درمان و عوارض دراز مدت بيماری‌های مقاربتی)، وب‌سایت فارسی بی بی سی: چهارشنبه ۱۱ اکتبر ٢٠٠٦ - ۱۹ مهر ۱٣٨۵
[↑] جُستارهای وابسته
□
□
□
[↑] سرچشمه‌ها
□ وب‌سایت فارسی بی بی سی
